De 1e verplichte adoptiebijeenkomst

31-08-2016

23 augustus 2016 is onze eerste verplichte bijeenkomst voor de adoptie. We moeten naar Utrecht. Daar aangekomen ontmoeten we de twee dames die ons, namens de Stichting Adoptievoorzieningen, begeleiden in deze bijeenkomsten. We mogen een kopje koffie of thee nemen, en zien om ons heen diverse stellen zitten. Stilletjes heb je het er samen over; zouden zij ook....? Enigszins gespannen lopen we naar de 3e etage waar de twee dames ons staan op te wachten. Met ons komen nog 7 stellen binnen. 

We starten met de bijeenkomst. Allereerst schrijven we onze naam op een naambordje. Wel zo handig om alle namen een beetje onder de knie te krijgen. Na een kleine introductie worden we in groepjes van twee stellen verdeeld. We moeten ons voorstellen aan elkaar, en daarna is het de bedoeling dat het ene stel, het andere stel aan de groep voorstelt. Ik denk dat het door de spanning kwam, maar dat laatste had ik niet helemaal goed begrepen. Haha! Ik snapte al niet waarom het stel tegenover ons zo ijverig zat mee te schrijven toen we ons verhaal vertelden ;-) 

Maar goed, geen probleem. We wisten een redelijk compleet plaatje van ons mede koppel te schetsen aan de rest van de groep. Fijn, er zijn hier meer mensen met hetzelfde "probleem". 1 stel kiest hier bewust voor, en heeft geen medische achtergrond qua fertiliteitsproblemen, er is 1 homo-stel, maar daarnaast gaat het allemaal om partners die al dan niet een lang traject achter de rug hebben.

We starten daarna met een filmpje. Een Engels stel adopteerd een Zuid-Afrikaans meisje. Na 6 weken is er nog 1 ontmoeting tussen het Engelse stel met hun adoptiedochter en de biologische moeder. Wat heftig! Enigszins sociaal aangepast wordt er geconverceerd. Totdat de Biologische mama in tranen uitbarst. Ik, "ik-huil-al-bij-GTST" moest de tranen natuurlijk weg slikken... Gelukkig ben ik niet de enige. Er rollen wat tranen in de groep. Tijd voor de pauze!

In de pauze wordt er voorzichtig met elkaar gepraat, even de spanning eraf. Daarna gaan we verder. Er wordt heel duidelijk gemaakt dat de Biologische moeder niet zomaar een kind afstaat. Er gaat heel veel aan vooraf, en is het meer een heel moedig besluit, dan dat het wat anders zou zijn. Er wordt duidelijk respect voor de biologische moeder gekweekt. Een kind heeft namelijk een heel groot hart voor zijn of haar biologische ouders, ongeacht of ze afgestaan zijn. Het is dus belangrijk dat je altijd positief bent over hen naar het adoptiekind toe.

Vervolgens is er een "opdracht"... Een van de dames leest ons een verhaaltje voor. Tijdens het verhaaltje mogen wij onze ogen dicht doen, en moeten onszelf voorstellen dat we weer terug zijn in de kleuterklas als 4 jarig kleutertje. Het verhaaltje maakt heel veel indruk...

Het is duidelijk, een adoptie is niet alleen maar leuk en goed voor het kind. Het is een heel heftig, traumatisch proces, waar je goed over na moet denken. Al met al een spannende bijeenkomst, die wel heel goed voelt. De kop is eraf.

Op de terugweg trakteren we onszelf op een MacKroket! Haha! Lekker!! Even lachen, even genieten, even de spanning eraf, even de gedachten ergens anders naartoe...

By Tristan & Angela
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin