De 2e verplichte bijeenkomst

12-09-2016

In de tweede bijeenkomst op 6 september 2016 gaan de dames in op de hechting van een adoptiekindje aan zijn/haar adoptieouders. Dit is een fragiel proces waar nog wel eens verkeerde verwachtingen over bestaan.

Want wie zou er meer problemen met hechting hebben? Een baby of een kleuter? In eerste instantie zou je misschien denken dat dat gemakkelijker gaat bij een baby. Maar niets blijkt minder waar. Het ligt geheel aan wat voor geschiedenis het kind heeft gehad. Is het kind op jonge leeftijd al op een vervelende manier gescheiden van zijn ouders? Heeft het al heftige operaties achter de rug, waarbij het kind alleen in het ziekenhuis is verbleven? Is het kind al van kindertehuis gewisseld? En ga zo maar door. Voor sommige kinderen geldt het gehele bovenstaande lijstje, soms al voordat ze 1 jaar zijn. Heftig om te horen. Verdrietig om te horen...

Hechting is belangrijk. Het is de basis van je bestaan. Je veiligheid. Dat een kind met een dergelijke achtergrond moeite heeft met hechting wordt geillustreerd aan de hand van een opdracht. Er wordt een plaatje van een wiebelige lange brug in de jungle getoond. Vervolgens wordt aan ons gevraagd of we daar (tijdens een reis met z'n allen) overheen willen gaan? Met wat samengenepen billen wel, en zeker als de rest ook gaat, en de reisleiders aangeven dat het veilig is. Als we eenmaal veilig aan de overkant zijn, stort de brug in... Ojee... Een paar honderd meter verder volgt nog zo'n brug. Zou je daar overheen gaan? Uhm... Dat wordt al een stuk lastiger, toch? Wat zou jij doen? Je moet wel, want je kunt niet terug. Maar het is nu eigenlijk niet heel erg leuk meer. Als we na wat overleg gelukkig allemaal weer veilig aan de overkant zijn, stort ook deze brug in...

Met dit verhaaltje willen de dames aantonen dat hechting lastig is als je al meerdere keren telleurgesteld bent geweest. Dat begrijpen we heel goed.

Vervolgens duiken we in de theorie van Ontwikkeling en Gehechtheid volgens J. Bowlby en T. Bakker. Heel erg interessant, en eigenlijk een mini-spoed-cursus opvoeding :-) "De bouwstenen van hechting" laten zien hoe de hechting van een kind verloopt. Bij adoptiekinderen missen vaak de eerste bouwstenen.

We krijgen ook een aantal filmpjes te zien van peuters en kleuters die nog niet die basisveiligheid hebben. Soms willen ouders zo graag vooruit, terwijl het kind daar nog niet aan toe is. Een kind kan soms 4 jaar zijn, maar gedrag vertonen van een 2 jarige. Bouwen aan een goede hechting is hierin belangrijk. Daarna kun je pas weer vooruit.

Daarna krijgen we in een groepje een casus voorgelegd. Elke groep moet aangeven welk gedrag bij het geadopteerde kind opvalt en waar dat vandaan komt. Vervolgens moeten we aangeven op een flip-over welk gedrag we allereerst aanpakken en hoe, om de hechting te bevorderen. En welk gedrag laat je nog even?

Nog best lastig, want waar doe je goed aan? Een voorbeeld; een adoptiekind vind het leuk om met buurkindjes te spelen, maar denkt dat al het speelgoed van haar is. Ze pakt alles af... Wat doe je dan? Je wil niet streng zijn, omdat ze het gewoonweg nog niet snapt. Maar je wil toch graag aangeven dat dit niet de bedoeling is... Lastig... Blijkbaar is zij er dus nog niet aan toe (ook al zegt haar leeftijd van wel). Het is beter om de wereld nog iets kleiner te houden, en lekker met papa en mama te spelen. De buurkindjes komen op een later punt wel weer.

Al met al weer een interessante bijeenkomst. Op naar de volgende! Maar eerst morgen een Special Need Bijeenkomst in De Bilt.