Diagnose | Burn-Out

M'n zusje dirigeerde me naar de huisarts. Daar samen aangekomen volgden de tranen natuurlijk snel. De huisarts adviseerde me rust te nemen, en direct te stoppen met werken... Na een emotioneel telefoontje met het bedrijf ben ik met een "Burn Out" thuis komen te zitten. Vanuit het werk werd de bedrijfsarts ingeschakeld en ook een gesprek met de psycholoog kon niet uitblijven. Alles werd in het werk gesteld om mij er weer bovenop te krijgen. 

Na een aantal weken werd het werk weer langzaamaan opgestart. Ik werkte vanuit huis, wat rust gaf. De dag dat ik weer naar het werk zou gaan zat er aan te komen. Natuurlijk zag ik er een beetje tegenop, maar je moet toch ergens weer beginnen.

Ik werkte inmiddels weer drie verkorte dagen totdat ik thuis aan de keukentafel zat te werken, en opstond om wat te drinken te pakken. Auw... Pijn aan m'n buik bij het opstaan en gaan zitten. Het werd steeds vervelender en begin mei ben ik met die klachten weer bij de huisarts beland.

Met het bericht, ga maar een zwangerschapstest doen, werd ik naar huis gestuurd. Als je niet zwanger bent moet je direct terug komen, want dan is het iets anders. Er bevond zich een flinke bal in mijn buikstreek. Na een negatieve zwangerschapstest, zaten we heel vlot weer bij de huisarts in opleiding. Dit was niet goed... Ik moest zsm bij een gynaecoloog langs. Totale paniek bij thuiskomst. Ik wilde direct een afspraak, maar de wachttijden waren erg lang. Dit kon toch niet?

Na een telefoontje met de huisarts, konden we na sluitingstijd nog even langskomen. Uiterst vriendelijk werden we opgevangen en samen met de huisarts en de huisarts in opleiding werd er besproken wat zij dachten. De afspraak met de gynaecoloog was al voor me gemaakt. De malle molen ging draaien...

Was dit de oorzaak van alle verdriet...?