Bijeenkomst 'Adoptiekind in de familie'

Het is een gewilde bijeenkomst, want hij zit in "No-Time" volgeboekt. Een bijeenkomst speciaal voor familie en vrienden van potentiële adoptie-ouders. Met 11 man sterk zijn we dan ook op 22 november naar De Bilt afgereisd om eens te horen wat het allemaal inhoud, zo'n adoptie... 

En ja hoor... weer een volle zaal... Ruim 100 man zit weer klaar om zich te laten informeren over de adoptie die hun familie of vrienden staat te wachten. Wij zijn met de complete familie aanwezig. Broers, Zus, Zwagers, Schoonzussen en beide Ouders. Voor ons heel erg leuk en fijn om zo'n moment eens te delen. Want ook al vertel je er veel over, toch is het mooi om je familie ook eens met je mee te nemen, en hen te laten ervaren waar wij al jaren mee bezig zijn.

In een notendop wat er verteld wordt:

• Hoeveel adoptie kinderen komen er tegenwoordig naar Nederland? Dat neemt al jaren heel erg af. In 2016 waren dat er ongeveer 200... Dit getal neemt af, omdat steeds meer landen eerst naar de mogelijkheid kijken of er in eigen land geadopteerd kan worden. 
• Onder welke omstandigheden hebben kinderen geleefd voordat ze naar Nederland komen? Er worden filmpjes afgedraaid met daarin kinderen in een tehuis. Bijna geen speelgoed, veel huilende kinderen, kinderen die naar aandacht zoeken, en eigenlijk ook heel veel kinderen die mak zijn. Een fles in hun handen gedrukt krijgen van een verzorgster, en vervolgens zichzelf maar moeten redden. 
• Wat doet een adoptie met een kind? Aan de hand van een klein opdrachtje wordt dit uitgelegd. Iedereen moet zijn ogen dicht doen, terwijl er een verhaaltje voorgelezen wordt. Hierin komt naar voren hoe traumatisch een adoptie voor een kind kan zijn. Hoe zou jij je voelen als er opeens twee donkere mensen, jou uit je vertrouwde omgeving halen. Vervolgens in een hotelkamer je andere kleren aantrekken en wassen, een vreemde taal spreken die je niet verstaat. En vervolgens met jou naar een vreemd land reizen... Poeh... Ga er maar aan staan... De 1 zal stil zijn, in een hoekje gaan zitten en huilen. De ander zal schreeuwen en om zich heen gaan slaan en schoppen...
• Kan een kind zich nog wel hechten aan nieuwe ouders, en wat is daarvoor nodig? Dit ligt uiteraard per kind verschillend. Heeft het kind al meerdere scheidingen (van ouders/pleegouders/verandering van tehuis) achter de rug? Heeft het zich in het verleden al heel goed gehecht? Wat heeft het in zijn of haar korte leven al meegemaakt? Allemaal vragen die daarop van invloed zijn. Daarnaast wordt er ook weer een klein stukje theorie gegeven. De bouwstenen, waarover ik in een vorig blog al eens heb geschreven (blog van 12-09-16). Heel interessant!
• Komt er een gehandicapt kind? De potentiële adoptieouders worden hier heel erg goed op voorbereid. De ouders kunnen zelf aangeven waar hun grens ligt. Dat is belangrijk. Daarnaast zijn er eigenlijk geen gezonde adoptiekinderen. Uiteraard kan de aandoening meevallen, maar ze hebben allemaal een rugzakje en een achterstand. Die in sommige gevallen heel goed in te halen is, maar in andere gevallen altijd zal blijven.
• Waar moet je op letten bij de opvoeding? Voor adoptiekinderen gelden toch iets wat andere regels dan je eigen, biologische kinderen. Wil het adoptiekind graag bij jou in bed slapen? In Nederland zijn we gewend om dan te zeggen "Daar moet je zo snel mogelijk mee stoppen, anders liggen ze op hun 18e nog bij je in bed!". Voor adoptiekinderen geldt dit niet. Zij moeten zich hechten, en dat is, gezien hun achtergrond, een flinke klus voor deze kleine mensjes... Kunnen ze alleen bij jou in bed in slaap komen? Helemaal prima! Er komt een tijd dat het niet meer nodig is. Eet het met de handen? Prima, de tafelmanieren komen later wel... Enz. Heb daar dus nog eventjes geen uitgesproken mening over. Het komt wel goed!
• Wat kan ik doen om het gezin straks te helpen? Normaal gesproken sta je als oma, opa, tante of oom direct aan het kraambed om de grote trots van de familie te bekijken en in je armen te sluiten. Met adoptie is dat anders. In eerste instantie is er toch veel afstand en geduld gevraagd. Het kind moet zich eerst hechten aan de ouders. Daarna zijn familie en vrienden aan de beurt. En dat kan zomaar een paar maanden duren... Uiteraard mag je elkaar wel zien, maar direct met het kindje knuffelen, eten geven en helpen met aankleden zit er in eerste instantie nog eventjes niet in. Neefjes, nichtjes en andere kindjes van enigszins hun eigen leeftijd zijn daarentegen heel erg welkom! Lekker samen laten spelen! (mits het kind daar uiteraard aan toe is, want als je nooit speelgoed hebt gehad, en hier opeens heel veel hebt, is het soms nog moeilijk om dingen te delen...) De uiteindelijke boodschap aan de familie was: "Misschien mag je wel een keertje komen stofzuigen?" Hahaha ;-)
• Verder waren er veel filmpjes. O.a. van de kleine, maar wijze en stoere Oskar. Hij vond wel dat hij op zijn papa en mama leek, want ze hielden allemaal van pittig eten ;-) En hij was heel bruin, en papa en mama wilden dat ook heel graag en deden daar heel erg hun best voor. Dus tja, dan moesten ze wel familie zijn! Fijn om te zien voor de familie hoe een adoptiekind "heel gewoon" is en open en vrij over zijn familie en "buikmoeder" spreekt.

Aan het einde van de middag waren er ook nog een adoptie oma en adoptie moeder aan het woord om hun ervaringen te vertellen.

Al met al een geslaagde middag!

Ondertussen wachten wij nog even verder. De Raad van de Kinderbescherming is nog druk bezig met het gezinsrapport. Dit zou eind november af zijn... We zitten er uiteraard achteraan.